Liseden mezun oldum sonunda, tercihlerimide yaptım. 1 tane bile İstanbul yazmadım İstanbul Üniversitesi'yle Marmara Üniversite'si tutmasına rağmen.. Bu şehrin havası çok boğuyor beni.. Ciğerlerimi yakıyor.. Gideceğim burdan, kararlıyım.. Herneyse, hep bahsettiğim çocuk var ya; O işte yaptı yine yapacağını.. Bu sefer gerçekten değişti sanmıştım; değişmemiş. O hep aynıymış, aylarca sadece kendimi kandırmışım.. Ufak bi ricam üzerine arkadaşımın facebookunu ödünç istedim, kalktım ekledim onu. Arkadaş olduğumuzu biliyordu kızla, hatta defalarca sordu kızı benim gönderip göndermediğimi. Sonunda inandı, inanması için günlerce uğraştım. Konuşmuyoruz dedim baya oldu kavga ettik dedim ah ettim kah ettim konuşturdum onu. En yakın arkadaşımdı kız, biliyordu. Karaktersizliğini bi kez daha gösterdi. Bu üçüncü oluyor kalkıp arkadaşımdan hoşlanışı.. Ama hiçbir şey canımı yakmadı da bi diyalog geçti:
''-Ben sizi hiç ayrılmazsınız sanıyordum niye bıraktın ki kızı bayada bildiğin aşıktı sana.
+Sevenler terkedilir Ezgiciğim.
-Nasıl yani sevmiyor muydun onu?
+Daha doğrusu şöyle söyleyeyim sana sevmeyen insan terkeder; Elifin beni terkettiği gibi benimde onu terkettiğim gibi. ''
Elif sevdiği kızın adı, benim diğer adım. Aylarca hatta yıllarca bana her sarıldığında Elif'im demesinin sebebini öğrenmiş oldum kendi söylemişti, dedemin öldüğü gün..
Her neyse konumuz bu değil, bu diyalog canımı çok acıtmıştı. O gece benim için çok sancılı geçti.. İçim yandı, içimin acısını söndürmek için kaç şişenin dibini gördüm bilmiyorum ama her şişe acımı dindirmek yerine hatıraları gözlerimin önüne getirdi. Fotoğrafları çıkarttım, o kokuyormuş gibi kokladım içime çektiim, kokusu burnumun direğini sızlattı. Kokladığım sadece bir fotoğraftı.. O fotoğraf benim ciğerimi yaktı ve bunların hiçbirini o bilmiyordu; bilse umursamazdı da..O gece sızıp kalmışım, uzun zamandır içmiyordum. Kalktım sabah aynaya baktım, ağlamaktan gözlerim şişmiş makyajım akmış. 'Kimsenin beni üzmeye hakkı yok.. En başta kendini bu hale soktuğun kişi buna değmiyor, biliyorsun' Evet, kendi kendime konuştum. Artık alkol yoktu, bilmiyorum bu kaçıncı yeminim ama 'artık alkol yook.' Yakacaktım fotoğrafları vazgeçtim kaldırdım kutuya.. Alkol şişelerini sigara izmaritlerini çöpe attım, onlara baktıkça kendime acıdım. 'Ne hallere düştük lan' diye.. Küveti doldurdum uzandım güzelce başım deli gibi ağrıyordu.. Çıktım banyodan saçımı kuruttum bi güzel yaptım, makyajımı yaptım. Geçtim aynanın karşısına, gülmeye çalıştım. 'Sen gülmeyi hakediyorsun kızım' dedim. Hepimiz gibi bende gülmeyi hakediyorum.. Yemin ettim bir daha onun için ağlamak zırlamak kendimi paralamak yok.. Hayatıma yeni birini sokacak mıyım? Sanmıyorum.. Ama ben onu UNUTACAĞIM..
