Beni neden hiç sevmedin?

                        HEP BİR UMUT..

Dün akşam benim için çok kötüydü sevgilim. Kalbim çok sancılandı. Sevgini atmak için çok uğraştı.. Gözlerim çok ağladı. Canım çok yandı.. Hep aklımdaydı 'Beni neden hiç sevmedin?' O son görüşmemiz de, o kızı hala sevdiğini söylediğinde hiç aklıma bile gelmedi senden vazgeçmek. Halada öyle bi düşüncem yok zaten. Ama ortada beni sevmemen için hiç bi neden yokken, neden? Ben seni severken bu kadar, sadece değer vermeni haketmiyo muyum sence? Hem sen bana 'sevemem' demedin ki, 'sevmiyorum' dedin.. Hep bu umut yüzünden zaten herşey. O hergün umut ettiğim 'belki bigün'lerin hiç gelmeyeceğini bende biliyorum ama olmuyo işte. Olmuyo.. Ne kadar söz versemde kendime ağlamıcam diye, ağlamadan bigünüm geçmiyo  ! Bilmem belki okuyosundur bunları.. Okuduğunun sen olduğunu bilmeden hemde.. Belki hiç bi zaman bilmiceksin.. Ama ben seni hala seviyorum ya.. Bu bil sadece bunu. İyiyim derim sana, ama değilim işte iyi değilim.. Canımı yakmana o kadar alışmışım ki.. Sigaradan nefret ederim bilirsin. Sanada içirmezdim. Buluştuğumuzda parfümünden çok üstüne sinmiş sigara kokusunu çekerdim içime, alışmıştım bi zaman sonra.. Ama şimdi vazgeçemiyorum. Neden? Çünkü her sigara kokusunda ciğerime sen doluyosun.. Ciğerlerimi yakıyo. Ama olsun ben razıyım.. Peki sevgilim onca yaşadığımızın biraz önemi var mı senin için? Hiç düşündün mü 1 kez olsun. Bunları yaşatmaya hakkım yok dedin mi? Her akşam hıçkıra hıçkıra nasıl ağladığımı merak ettin mi? Sesimi annemler duymasın yastığımı ısırıp nasıl içime attığımı, bi kere olsun düşündün mü? Sahiden sevgilim sen neden beni hiç sevmedin? O kız seni sevmezken neden hep o? Hemde adı benimkiyle aynı.. Bana bakarken onun adını söylerdin, anlamazdım ki ben. Peki gözümün içine bakarken canının yanmasını nasıl sakladın? Peki sen bilirken aşkın bu kadar canını yaktığını bana bunu nasıl yapabildin? Beni neden sevmedin sevgilim.. Neden?