Git dedin ya hani bana, Sadece 'Peki' diyebildim.. Ne çok isterdim 'dur lütfen hata yaptım' demeni. Bende bişey diyemedim. Gururumu bi kez daha ezip geçemezdim uğruna..
Kalp atışlarını öptüğüm adamdan nasıl vazgeçerim ben? Nasıl yaşarım şimdi, ne yaparım kime giderim? Kimin yanında kendimi güvende hissederim şimdi peki ben? 2 hafta önce ilişkimizi resmiyete dökme kararımızı aldığımızda 10 Nisan'ı nasıl heyecanla beklemiştim ben oysaki.. Bütün gece uyuyamadım ben.. 'Geri dön' yazamadım çünkü ben gittiğini hala kabullenemedim. İşkence gibi geçti bi gecem.. İnan bana sana hiç kızmıyorum onca yaptığına rağmen, herşeye rağmen sana bile bile lades deyip affeden yine bendim. Salaklıktı.. Ama öyle özlemiştim ki, kokusunu, gülüşünü, bakışını.. Bi kez sarılabilmek için hayatımı mahvetmek uğruna kabullendim seni ben.. Bi kez olsun kokunu çekmek için varsın hayatım kararsın dedim.. Sana bağlanmadan hemen ayrılacaktım ben, söz vermiştim kendime.. Kalbim bana söz vermişti.. Nasıl olurda böyle olabilir anlayamadım. Ben yemin etmiştim ağlamak yoktu uğruna ! Sesim duyulmasın diye içten içe ağladım hep. Canım yandı, canım çok acıdı.. 7 milyar insanın yaşadığı kattrilyonlarca metrekarelik dünyaya dar geldim. Sen gittin ya, ciddi ciddi gittin.. Bekliyodum bunu. Gidicektin bi gün evet ama bu kadar çabuk muydu? Hayır hayır hayır, ağlamıyorum ben. Sadece seni tekrar affettiğim için gözlerim yüzüme tükürüyor, ben ağlamıyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder